Destino
To «Destino» (Πεπρωμένο) είναι μια ταινία μικρού μήκους που δημιουργήθηκε από τον μεγάλο Ισπανό υπερρεαλιστή ζωγράφο Σαλβατόρ Νταλί σε συνεργασία με τον Τζον Χέντς, συνεργάτη του Γουόλτ Ντίσνεϊ μεταξύ του 1945 και του 1946.
Ο Νταλί εμπνεύστηκε αλλά και ζωγράφισε την ιστορία που με τη βοήθεια του και ο Τζον Χέντς την έδωσε κίνηση. Όμως μετά από 8 μήνες δουλειάς το έργο έμεινε ανολοκλήρωτο μέχρι που μετά από 58 χρόνια ήρθε η ώρα του να συνθέσουν όλα όλα υπήρχαν στα αρχεία της εταιρίας και να δει ο κόσμος το αποτέλεσμα της δουλειάς αυτής ολοκληρωμένης. προκειμένου να γίνει ένα πρωτότυπο, σουρεαλιστικών μεταβαλλόμενων εικόνων, κινούμενο σχέδιο.
Η ταινία έχει σαν θέμα την τραγική ιστορία αγάπης του αθάνατου Κρόνου ο οποίος ερωτεύεται μια κοινή θνητή η οποία αποτελεί την προσωποποίηση του χρόνου. Οι δύο ερωτευμένοι έχουν ως σκηνικό τους πίνακες του Νταλί, έως ότου χαθούν. Ο Νταλί την περιγράφει ως «Μια μαγική απεικόνιση του προβλήματος της ζωής μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου» και ο Γουόλτ Ντίσνεϊ είπε ότι ήταν «μια απλή ιστορία για μια νεαρή κοπέλα που αναζητά την αληθινή αγάπη».
Ο Νταλί εμπνεύστηκε αλλά και ζωγράφισε την ιστορία που με τη βοήθεια του και ο Τζον Χέντς την έδωσε κίνηση. Όμως μετά από 8 μήνες δουλειάς το έργο έμεινε ανολοκλήρωτο μέχρι που μετά από 58 χρόνια ήρθε η ώρα του να συνθέσουν όλα όλα υπήρχαν στα αρχεία της εταιρίας και να δει ο κόσμος το αποτέλεσμα της δουλειάς αυτής ολοκληρωμένης. προκειμένου να γίνει ένα πρωτότυπο, σουρεαλιστικών μεταβαλλόμενων εικόνων, κινούμενο σχέδιο.
Η ταινία έχει σαν θέμα την τραγική ιστορία αγάπης του αθάνατου Κρόνου ο οποίος ερωτεύεται μια κοινή θνητή η οποία αποτελεί την προσωποποίηση του χρόνου. Οι δύο ερωτευμένοι έχουν ως σκηνικό τους πίνακες του Νταλί, έως ότου χαθούν. Ο Νταλί την περιγράφει ως «Μια μαγική απεικόνιση του προβλήματος της ζωής μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου» και ο Γουόλτ Ντίσνεϊ είπε ότι ήταν «μια απλή ιστορία για μια νεαρή κοπέλα που αναζητά την αληθινή αγάπη».